Kinderen
van de rekening
Wat doe je als alles ineens anders is? Voor veel mensen was die vraag afgelopen voorjaar ineens dichterbij dan ooit. Ouders werden onderwijzers, kantoormensen werden thuiswerkers. En onze stagiairs werden bankzitters. Tegen hun wil en die van ons. Kon iemand daar wat aan doen? Nee. Maar we vragen ons wel af: Kan dat in de toekomst niet anders?
Bij Binder begeleiden we al jaren theoretisch moeilijk lerende jongeren. We stoppen daar veel tijd en energie in. En we krijgen er ook veel voor terug. Zij leren een vak, kunnen doorgroeien naar een betaalde baan. Wij zorgen voor ‘vers bloed’ in het groenvak, zodat de sector een toekomst heeft. Dat gaat lekker. Van beide kanten hebben we daar plezier in en zien we resultaat. En toen kwam corona.
In één klap zaten onze stagiairs uit VSO en PrO onderwijs thuis. Wij wilden ze het liefst aan het werk houden. We werken voornamelijk buiten. Met een paar kleine aanpassingen en een cultuur waarin voor elkaar zorgen normaal is, werkten onze medewerkers gewoon door. Dat kon volgens ons ook voor onze stagiairs. Maar wij hebben geen gezagsverhouding naar deze leerlingen toe en de scholen waren (nog) niet ingericht op het instellen, controleren en handhaven van de 1,5 metermaatregel. Logisch. Wie wel? Geen school is ook geen stage. De gevolgen zijn lastig in te schatten, maar ik maak me er zorgen over. De vooruitgang die we samen maakten – niet alleen in kennis en ervaring, ook in routine en ritme – holt achteruit. Wordt hun uitgangspositie om deel te nemen in de maatschappij zo niet rap slechter? In het gunstigste geval kunnen we in september de draad weer oppakken. Halen we die achterstand dan nog in?
Intussen vraag ik me af of het middel niet erger was dan de kwaal. Of we niet beter naar de voors en tegens hadden moeten kijken in plaats van alles maar plat te leggen. Want als je alle risico’s uitsluit, sluit je ook alle kansen uit. Juist voor jongeren die kwetsbaar zijn op de arbeidsmarkt en graag in een groene gezonde buitenruimte willen werken. Wat mij betreft was het een heel leerzame periode. Het systeem dat we met elkaar hebben opgebouwd blijkt niet crisisbestendig. Het is te kwetsbaar. En de jongeren zijn er de dupe van. Aan ons de taak om daar verandering in aan te brengen, zodat we in de toekomst anders kunnen handelen. Met verstand en met beleid. Van een crisis een kans maken. Als we dat voor elkaar krijgen, kunnen we zeggen dat die corona-crisis ons toch nog wat goeds heeft gebracht. Rob Luyk Bedrijfsleider
